Anatomia stalówki

Co by o piórze nie mówić i nie myśleć - może być najpiękniejsze i najdroższe na świecie, ale jeżeli pisanie nim nie sprawia przyjemności, jest niewiele warte! To dość śmiały pogląd, ale przyjmijmy, że odnoszę się w tej chwili do tematu z użytkowego punktu widzenia, nie kolekcjonerskiego.
Stalówka zawsze była, jest i będzie sercem każdego pióra i to właśnie jej właściwości powodują, że w oczach bardzo wielu (naprawdę!!) ludzi na całym świecie pióro wieczne nie ma sobie równych. Żadna kula, kulka czy kuleczka umieszczona na końcu długopisu lubi innego "rollera" nie jest w stanie wnieść do pisania (nawet jeśli ma to być tylko podpis) ... przyjemności, charakteru, indywidualizmu, szczęścia, lekkości, radości oraz hip-hip-hurra, lub jak kto woli mru-mru!
Warto się zatem przyjrzeć jej budowie (na przykładzie japońskiej stalówki Sailor z lat trzydziestych):


1. Końcówka pisząca (tip) - zakończona ziarnem irydowym w dobrej/b.dobrej jakości stalówkach (najczęściej złotych), zagnieciona i uformowana lub oszlifowana w stalówkach metalowych;
2. Skrzydło (tine) - ich długość i łuk nadają stalówce mniej lub bardziej elastyczne właściwości (im krótsze tym twardsza stalówka);
3. Ramię (shoulder) - najszersze miejsce w stalówce od którego także zależą właściwości flexowe lub ich brak, innymi słowy kombinacja "wielkości" skrzydeł i ramion pozwala fruwać jak Spencer lub "dziobać" przez kalkę ;-)
4. Baza (body) - jej większa część chowa się w sekcji (obsadce) pióra;
5. Podstawa (base);
6. Otwór powietrzny (breather hole) - płuca stalówki - tym miejscem stalówka oddycha i "komunikuje" się z wnętrzem pióra pozwalając na płynny przepływ atramentu na spływaku; z drugiej strony stanowi swego rodzaju bufor bezpieczeństwa dla zakończenia kanału (szczególnie w miękkich, flexowych stalówkach) chroniąc stalówkę przed pęknięciem;
7. Kanał (slit) - droga podróży atramentu z wnętrza pióra na kartkę papieru (pod każdą szerokością geograficzną, bez wiz!!)
Więszość źródeł nie podaje punktu 8, mnie on bardzo ciekawi, bo w różnych stalówkach wygląda on różnie. Stalówka ze zdjęcia jest flexowa (miękka) i widać tu wyraźne zgrubienie tuż przed końcówką pióra, jest też boczny szlif. Stalówki współczesne, które posiadają conajwyżej pewnego rodzaju sprężystość są w tym miejscu tak samo płaskie jak reszta stalówki.