Ile jest flexa we flexie?

Nie wszystkie stare stalówki są flexowe, choć tych jest zdecydowanie najwięcej, szczególnie w piórach produkowanych do końca lat 30'ych. W samej kategorii "flex" można wyróżnić trzy podkategorie:
- super flex - bardzo miękka stalówka o linii F-BB (lub nawet do BBB)
- flex - miękka stalówka o linii F-B
- semi flex - średnio miękka stalówka o linii F-M
jeżeli za wyjściowy rozmiar przyjmiemy F.

zdjęcie: Flexowe stalówki: (od dołu) Waterman "Skywriter" by ALCO c.1932, semi-flex F; Waterman 0552 1/2 c.1923, flex M; Conklin Crescent c.1918 super-flex F.

Zasadnicza różnica pomiędzy nimi tkwi w profilu. Stalówkę flexową charakteryzują stosunkowo wąskie ramiona i dość długi, łagodny łuk do końcówki z ziarnem irydowym (w stalówkach twardych jest on krótszy i głębszy). Różne właściwości flexowe związane są z jej profilem poprzecznym - jeżeli spojrzeć na te stalówki od przodu, wyraźnie widać, że semi-flex jest najbardziej "płaska", a super-flex wygięta w największy łuk.


zdjęcie: Stalówki typu flex, od lewej: Conklin, Waterman, Waterman "Skywriter".

Dodatkowo duże znaczenie ma także szerokość skrzydeł (im węższe tym większy flex) i boczny "frez" (im dłuższy tym większy flex).


zdjęcie: Stalówki typu flex, od dołu: Skywriter, Waterman, Conklin

Odpowiedź na pytanie 'ile jest flexa we flexie' nie jest jednoznaczna, zależy bowiem nie tyko od właściwości samej stalówki, ale także od preferencji i predyspozycji osoby piszącej. Ktoś, kto lubi mocniej przyciskać zostawi na kartce zupełnie inne ślady niż ktoś, dla kogo sam ciężar pióra jest wystarczającą siłą nacisku podczas pisania. Sam flex rzecz jasna nie jest nieograniczony - każda stalówka ma swój "punkt krytyczny", po przekroczeniu którego skrzydła nie wrócą do wyjściowej pozycji.